امروز برای شهداء وقت نداریم
ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم
با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است
ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم
در کوفه تن غیرت ما خانه نشین است
بهر سفر کرببلا وقت نداریم
تقویم گرفتاری ما پر شده از زر
ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم
هر چند که خوب است شهیدانه بمیریم
خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم
شاید برای آمدنت دیر کرده‌ای
وقتی نگاه آینه را پیر کرده‌ای
دیری است آسمان مرا شب گرفته است
خورشید من، برای چه تأخیر کرده‌ای؟
اللهم ارنی الطلعه الرشیده بحق حضرت زهرا (س)
امشب برای کدام دردم گریه کنم ؟!
درد عقب ماندنم از قافلۀ خوبانت؟
درد زخم هایی که بر دل امام زمانم وارد کرده ام؟✖
درد سیاه و کدر شدن روحم؟
درد پابندشدن به دنیا و هوای نفسم؟
.
.
.
امشب برای کدامین درد گریه کنم؟!!!
از بس کـه 【 حـسـیـنـش 】 رو دوست داره ها . . .
دلش میخواد پیغمبرانش هم یـه جوری شبیـه 【 ح س ی ن 】 بشن . . .
موسی پیامبر (ع) در سفری ناگهان به سرزمین کربلا رسید .
طی یک حادثه خار بیابون رفت توی پاشون و خون ازش جاری شد .
تعجب کرد ...
عرض کرد خدایا ! خطایی از من سر زده بود که این اتفاق برای من افتاد؟
فرمود : ای موسی !【 ح س ی ن 】در اینجا کشتـه میشود و خونش بر این زمین خواهد ریخت
خواستم در این سرزمین خون از بدن تو هم جاری بشـه که :
◄◄◄ شبیـ ه 【 حـسـیـنـم 】 بشی ►►►
اللهم انی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لاتَشْبَع؛
خداوندا پناه می‌برم به تو از نفسی که سیر نشود؛
وَ مِنْ قَلْبٍ لایَخْشَع؛
و دلی که بیم نکند؛
و مِنْ عِلْمٍ لایَنفْعَ؛
و از علمی که سود نبخشد؛
و من صَلوهٍ لاتُرْفَع؛
و از نمازی که بالا نرود؛
وَ مِنْ دُعاءِ لایُسْمَع؛
و از دعایی که شنوده نشود
خانه ات را حلقه بر در می زنم
گرد بام خانه ات پر می زنم
آن قدر در میزنم این خانه را
تا ببینم روی صاحب خانه را
تو ، به عشق خود اسیرم کرده ای
از علائق جمله سیرم کرده ای
من به غیر از تو ندارم هیچکس
مهدی زهرا به فریادم برس .
آخ کــ ه چــقــ ــدر ایـن لـحــظــ ه بـا شــکـ ـوه و لــذت بــخــشــ ه . . . 
تـا وارد ایـن صـحـن مـیـشــی چـشـمــ ـت مـیـفـتــ ه بــ ه 【 گـنـبـد 】 . . .
عـظـمـتـش 【 حــیـــرونــت 】 مـیـکـنــ ه . . .
اصـلا دسـت خــودت نـیـسـت . . . انـگـار هـیـچ جـا غـیـر از گـنـبـد رو نـمـی بـیـنــی . . .
فـقـط دلــت مـیـخـواد دسـت بـذاری روی سـیـنــ ه و بــگــی :
الـسـلام عـلـیـک یـا عـلــــی بــن مـوســـی الــرضــا ...
خداوندگــــارم !
به دل نگــیر
اگـر گـاهی " زبانـم " از شُکـر َت باز می ایستد !
تقـصیـری ندارد !
قاصـــر است ؛
کــم می آورد در برابر ِ بزرگــی ات ...
لُـکنت می گیرند واژه هـایم در بـرابـرت
در دلــم امـــــا
همیشـــــه
ذکــر ِ خیـرَت جاریسـتـــــــــ
[♥] پیامبر صلى الله علیه و آله:
لا یُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ
دعایى که با بسم اللّه الرحمن الرحیم شروع شود، رد نمى شود.
(الدعوات، ص 52)
خدا کند که مرا با خدا کنی آقا
زقید و بند معاصی جدا کنی آقا
دعای ما به در بسته می خورد ای کاش
خودت برای ظهورت دعا کنی آقا
امام رضا علیه السلام فرمودند:
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى
الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.؛
هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبتها و بلاها.
(بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1 )
و خـدا از پـشـت پـنـجـره بـه تـمـاشـای مـن نـشـسـتـه
و مـن درسـت از پـشـت پـلـکـهــــــــایم ، مـحـو تـمـاشـای تـوام
عـزیـز ِ دوسـت داشـتـنـی ام ، گـره خـورده اسـت . . .
روحـم بـه وجـودتــــــــــ . . .
وجـودم بـه بـودنـتـــــــــــ . .
بـودنـم بـه حـضـورتــــــــــ . . و حـضـورم بـه داشـتـنـتـــــــــ !
بـنـده ای هـسـتـم . . . کـه بـنـده نـیـسـتـــــــــــ
صـدا ، صـدای تـــــــــــو
هـوا ، هـوای تــــــــو و بــاز
نـاگـهــــــــــان ِ بــغـض‌هـای مـن . . .
گاه با یک دل تنگ
گاه با سوسوی امیدی کمرنگ
زندگی باید کرد !
گاه با غزلی از احساس
گاه با خوشه ای از عطر گل یاس
زندگی باید کرد !
گاه با ناب ترین شعر زمان
گاه با ساده ترین قصه یک انسان
زندگی باید کرد !
گاه با سایه ابری سرگردان
گاه با هاله ای از سوز پنهان
گاه باید روئید
از پس آن باران
گاه باید خندید
بر غمی بی پایان
لحظه هایت بی غم ............
روزگارت آرام ......
یــ ه نــگــاه انــداخــت . . .
غـصــ ه خــورد . . .
امــا هـیـچــی نـگـفــت . . . ســکــ ــوت کــ ــرد . . .
فـقـط یــ ه ســ ــر تـکــون داد . . .
.
.
.
ولــی بــاز هــم بــرام دعــ ــا کــ ــرد . . .
نمـے دانـ ـم..
همیـ ـن قـ ـدر مـے دانـ ـم
بـ ــــاران صـ ـداے پـ ـاےاجـ ـابـ ـت استـ ـــ...
خـ ـــــــــدا با همه عظمتـ ـــــــــــــــــش دارد نـ ـــاز مـے خرد،
نیـ ــاز کـ ــن بنـ ــــــده...
مدعیان رفاقت هر کدام تا نقطه‌ای همراهند.
عده ای تا مرز منفعت
عده‌ای تا مرز مال
عده‌ای تا مرز جان
عده‌ای تا مرز آبرو
و همگان تا مرز این جهان
تنها تویی که همواره می مانی
بمان .بمان .بمـــــان
رنج هست، مرگ هست، اندوه جدایی هست،
اما آرامش نیز هست، شادی هست، رقص هست،
خدا هست.
زندگی، همچون رودی بزرگ، جاودانه روان است.
زندگی همچون رودی بزرگ که به دریا می رود،
دامان خدا را می جوید .
خورشید هنوز طلوع میکند
فانوس ستارگان هنوز از سقف شب آویخته است :
بهار مدام می خرامد و دامن سبزش را بر زمین می کشد :
امواج دریا، آواز می خوانند،
بر میخیزند و خود را در آغوش ساحل گم میکنند.
گل ها باز می شوند و جلوه می کنند و می روند .
نیستی نیست .
هستی هست .
پایان نیست.
راه هست.
تولد هر کودک، نشان آن است که :
خدا هنوز از انسان ناامید نشده است .
رابیندرانات تاگور
داشتم میرفتم بیرون از خونه که خانمم گفت:
واسه نهار گوشت بگیر...میخوام خورشت درست کنم و هیچی تو خونه گوشت نداریم...
.
.
.
وقتی برگشتم خونه٬خانمم گوشت و ازم گرفت و بار گذاشت!
دو سه ساعتی گذشت٬
خانمم دراومد که:این چه گوشتیه که گرفتی؟!چرا با اینکه دو سه ساعته رو آتیش ِ بازم نپخته؟!
با قیافه متعجب و کمی عصبانی از خونه اومدم بیرون که دوباره برم و گوشت تازه ایی بخرم که سید و دیدم٬ داشت زل زل بهم نگاه میکرد و میخندید...
گقتم:سلام سید چرا میخندی؟!
با همون چهره و لحن مهربون همیشگی گفت:چرا قیافه ت اونجوریِ؟!
گفتم:"صبح موقع ترک خونه٬خانم گفت که گوشت بخرم٬منم خریدم و موقع برگشت اذان شد٬ رفتم حرم و نماز ظهرم رو خوندم و برگشتم خونه و الان دو سه ساعته که این گوشت رو آتیش ِ اما نمیپزه که نمیپزه!"
سید بازم خندید و گفت:مگه نمیدونی؟!گوشتی که وارد حریم حرم حسین(ع) بشه٬ آتیش دیگه باهاش کاری نداره!
گوشتی که وارد حریم حرم حسین(ع)بشه٬ آتیش دیگه باهاش کاری نداره!
السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین
کسی نباشد،
صدای تلویزیون را زیاد کنی،
گم شود صدای هق هق ات،
میان ِ "الله اکبر" ِ
موذن زاده ی اردبیلی،
غمت با "شادی"
بیامیزد به هم،،
یادت بیاید باز :
خدا یک قدمی ات نشسته...
نماز ِ بعد از گریه شیرین است
مثل ِ بُغضی که سر ِ نماز می شکند....
وضو باید کنم حالا.
از :وبلاگ تار و پود دل من
به همان میل های ِ پُر از ملاقات . . .
به همین مُشبّک های ِ پُر از خالی ِ قول و قرار . . .
به همین چهار گوش های ِ صیقل داده شده ی ِ دلم . . .
به همان گلدسته های ِ بلند تر از دل من . . .
به بلندای ِ سجده ی تو در آن کوه . . .
تمنّای ِ صله دارم از " تـو "
می پذیری ؟
پلک هایم سنگین میشوند ..دلم برای باران تنگ شده است...
من به تماشای ابر های بارانی نشسته ام...
یک....دو.....سه...
نبض باران شروع شده است....
و من انگار خشکم زده در این جاده های بی انتها....
میروم تا اولین قطره های باران سهم دستانم شوند....
و باران دستانم را با مهربانی پر میکند...
در دلم غوغایی بر پاست؛ دلم به آسمان بارانی طعنه می زند.
قطرات باران به آرامی در دلم جمع می شود...
دلم آبی می شود مثل دریا....
رمز پیروزی هویدا می شود
خوب می آیی و می فهمی مرا
در دلم خورشید پیدا می شود
یک قدم تا چشم شب خواهی گذشت
پلک تاریک زمان وا می شود
جای دلتنگی غزل خواهم سرود
مهربانی رسم دنیا می شود
فصلهای تلخ غم گم می شوند
داغ دوریت، مداوا می شود
با نگاهت فصل سبز آشنا
رویش گلهای زیبا می شود
تا تو آیی، خوب می دانم عزیز
چشم و دل مشتاق و بینا می شود
جمعه دل آرزو دارد، بیا!
محشری دارد شکیبا می شود
یااباصالح جهان شیدای توست
عاشقی، دلشوره برپا می شود
قائم آل محمد، مهدیا
با ظهورت فصل گلها می شود
"حسین خلفی نورآبادی"
تو تکراری ترین ” حضور ” روزگار منی
و من عجیب ؛ به آغوش تو
از آن سوی فاصله ها
خو گرفته ام . . .
هوش کنید مســت را آب زنیـد دســت را
سجده کنید هست را عیـد غدیر می رسد
ســـیر کنید گشـنه را آب دهـــید تشنه را
دور کنـــید غصـه را عیـد غدیر می رسد
عفــــو کنــید بنــده را ارج نهیـــــد زنده را
یاد کنیـــــد رفتــه را عیــد غدیر میرسد
شب آرامی می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می گفتم :
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
هیچ !!!
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک به جا می ماند
زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی ست
من دلم می خواهد،
قدر این خاطره را ، دریابیم
سجده طولانی من می شوی؟
عادت پیشانی من می شوی؟
ابر شوم گر به هواداریت
نم نم بارانی من می شوی؟
با شب گیسوی تو هم سو شوم
صبح پریشانی من می شوی؟
باز هم آماده دست توام
بانی ویرانی من می شوی؟
:وحید دانا
