بــاران

باران که می بارد تو می آیــــــی؛باران گل، باران نیلـــــوفــر                 

                 باران مهر و مـــــاه و آئینــــــه؛ باران شعر و شبنم و شبـــــــدر    

   


باران کــه می بارد تو در راهــــــی؛از دشت شب تا باغ بیداری            

            ز عطــر عشــــــــق و آشتی لبریز؛با ابر و آب و آسمــــــــان جاری




غم می گریزد، غصه می سوزد؛شب می گدازد، سایه می میرد          

            تا عطرِ آهنـــــگ تو می رقصد؛ تا شعــــــــــر باران تو می گیــــرد




از لحظــــه های تشنــــــه ی بیدار؛تا روزهای بی تو بارانـــــی               

         غم می کشد ما را و می بینی؛دل می کشد ما را تو می دانی