..

رنگ که گرفتی
 پُررنگ که شدی
 یادت می‌رود که خاک رنگی ندارد
 که آب بی‌رنگ است
 و همه‌ی تو از آب و خاک

 یادت می‌رود که همین رنگ‌ها
 فرصت انعکاس آسمان را
 از روحت می‌گیرند
 که خودت را
 لابه‌لای هزاران حرف و اسم و حدیث
 گم می‌کنی

 که هر جا می‌رسی
 رنگ‌ها را پس می‌زنی
 و دنبال دلت می‌گردی

 که دلت را بر‌می‌داری
 و می‌زنی به آب
 به خاک
 به آتش…
 تا رنگ‌ها بروند و
 تو بمانی و دلت…
 دلت که تشنه است
 تشنه‌ی یک قطره باران…

+ هدیه صوتی  ... 

دانلود ش کنید